علّت اصلی گرایش انسان به گناه این است که از آثار شوم و مخرّب گناه اطلاعی ندارد، برخی از مردم از غذاهای غیر بهداشتی پرهیز می‌کنند تا بدن‌شان سالم بماند امّا وقتی با گناه روبه‌رو می‌شوند کم‌ترین پرهیز و اجتنابی ندارند در حالی که گناه مانند سمّی است که جسم و روح را آلوده و بیمار می‌کند.
امام باقر(ع) می‌فرماید: هرنکتب و بدبختی که بر سر انسان می‌آید از رهگذر گناه است. گناه موجب محرومیّت انسان از رحمت الهی می‌شود.
دعاها در اثر گناه به اجابت نمی‌رسد، گناه موجب کوتاهی عمر می‌شود چنان‌که امام صادق(ع) می‌فرماید: کسانی که بر اثر گناه می‌میرند بیش‌ترند نسبت به کسانی که به واسطة رسیدن اجل می‌میرند.
آیا می‌دانید که گناه نوعی اعلام جنگ با خواسته‌های پروردگار و انبیاء الهی است، آیا می‌دانید گناه یعنی اجازة به دشمن سرسخت و قسم خوردة انسان به حریم انسانیت است چون خداوند متعال در قرآن شیطان را به عنوان دشمن قسم خوردة انسان معرفی نموده است.
چه بسیار کسانی که خود را گرفتار لجن معصیت و گناه کردند و رسوای دنیا و آخرت شدند.
بنابراین تلقین این نکته که من ارادة قوی برای ترک گناه ندارم از وسوسه‌های شیطان و نفس سرکش اماره است که به چیزی جز تباهی انسان نمی‌اندیشند.
در این فصل از عمر خود که بهار زندگی شماست، باغ وجودتان رادر معرض خزان گناه قرار ندهید بلکه بکوشید نهال فضیلت، اخلاق، شخصیت و کرامت را در گلستان وجود غرس کنید تا پایان عمر از عطر دل‌انگیز آن بهره‌مند گردید.
اگر شما تصمیم بر ترک گناه داشته باشید خداوند متعال نیز به شما کمک می‌کند و شما را از گرفتاری گناه نجات می‌دهد چنان‌که قرآن می‌فرماید: «وَالَّذِینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا؛ کسانی که در راه ما تلاش می‌کنند ما آن‌ها را به سوی خود هدایت می‌کنیم.»